Naam: Thomas Edgeford
Leeftijd: 26,
Geslacht: Man
Geboortedatum: 15-1-1984
Woonplaats: Arctic Tundra
Uiterlijk:
Thomas heeft een uitzonderlijk uiterlijk waar hij ook veel aandacht aan besteed. Vooral zijn oogkleur is iets waar veel mensen als een blok voor lijken te vallen; groene ogen met een grijze tint. Met zijn blonde haren is dat misschien niet zo raar, maar het combineert wel perfect bij elkaar.
Thomas' lengte is niet echt bijzonder of raar. 1.84m, wat hem niet te klein en niet te groot maakt. Precies ertussen in. Zijn lichaamsbouw is daarop goed afgestemd. Hij is lichtjes gespierd, maar vooral niet té. Zijn meese spieren zijn opgebouwd tijdens het werk met de paarden maar ook een gedeelte wat hij in de sportschool erbij gekweekt heeft, zoals zijn borst en buikspieren. Vet heeft hij eigenlijk ook maar amper. Alles komt uiteindelijk dus goed uit in proportie. Zijn kledingstijl stemt hier tegenlijk ook weer goed mee af. Hij weet hoe hij zijn nadelen kan maskeren en zijn voordelen kan benadrukken. Een strak shirt staat Thomas absoluut niet verkeerd maar vaak houd hij het bij blouses en nette jasjes. Zijn broeken mogen daar absoluut niet bij uit de toon vallen. Hij houd absoluut niet van veel te losse kleding, tenminste, als hij ermee over straat moet. Thuis - en dat betekent als niemand hem ziet - maakt hij daar nog wel een uitzondering op door alleen in een trainingbroek en vest rond te banjeren. Openbaar vindt hij dat je er goed uit moet zien. Hij kan dan ook uren voor de spiegel staan tot zijn blouse goed recht zit en zijn jasje vouwvrij is. Een sjaal ontbreekt nooit.
Hoewel Thomas de perfecte kerel lijkt te zijn, heeft ook hij minpunten. Zo heeft Thomas over zijn rechterchouder tot in zijn nek een grote brandwond net als de brandwonden op zijn rug. Zowel de kleur als de structuur van de huid is op de plaatsen verandert. Thomas haat het; hij zal nooit een mouwloos shirt dragen of een sjaal achterwege laten. Niemand mag het weten.
Karakter:
Thomas is een apart geval wat betreft zijn doen en laten. Het liefste zou hij zich isoleren en nooit met mensen om willen gaan. Hij heeft een hekel aan ze en veracht ze. Aangezien het leven niet zo in elkaar zit heeft Thomas zich echt aan moeten leren om toch regelmatig in openbare plaatsen te komen en met mensen te praten over hedendaagse dingen als het nieuws en het weer. Veel verder komt het eigenlijk nooit, maar dat vindt hij prima. Hij is immers gesteld op zijn privacy en eigen dingen. Nooit of te nimmer zal hij zich voor iemand anders veranderen.
Thomas leren kennen kan dus erg moeilijk zijn. Contact met anderen houd hij vaak afzijdig. Mocht het je ooit lukken dan pas zou je merken wat voor een lieve persoon achter Thomas stilheid huist. De weinige vrienden die hij heeft kunnen altijd bij hem komen om te praten, zolang Thomas maar niet over zichzelf hoeft te praten. Zijn gevoelens uiten is nog wat, wat hij absoluut niet kan en wat zo nu en dan tot woede aanvallen kan leiden. Niet rond mensen, dat niet. Zo'n dingen gebeuren meestal allen als hij alleen thuis is en niemand hem ziet.
In zijn totaliteit zou je dus kunnen zeggen dat Thomas vrij vreemd is en moeilijk vrienden maakt en behoud. Hij zal haast nooit het iniatief nemen. Bellen zal iemand anders hem moeten, langskomen zal iemand anders moeten doen. Hij niet. Hij geniet van zijn vrijheid en niemand kan daar verandering in brengen.
Familie:
Stuart Edgeford - vader
Lilly Tennant - Edgeford - moeder
Geschiedenis:
Thomas groeide op net buiten Newport [Engeland, Wales]. Zijn ouders hadden ongeveer 5 kilometer van het stadje een landhuis met paarden, zowel eigen als paarden die in pension waren. Thomas leerde alle fijne kneepjes van het vak van zijn vader en bouwde zo zijn riding skills en voorliefde voor de edele dieren op. Het werk in de stallen was echt zijn uitlaatklep, maar zorgde er ook voor dat hij niet met leeftijdsgenoten optrok en al snel buitengesloten raakte. School vond hij dan ook een hell, maar hij zorgde er wel voor dat hij altijd leerde en bij de les was. Andere leerlingen boeiden hem niet echt. Zij waren niet zoals hij ze graag zag en vertrouwen deed hij ze al helemaal niet. Zo nu en dan maakte hij wel eens een praatje, maar meestal hield hij zich afzijdig.
Afspreken na school, daar deed hij niet aan. Hij begaf zich op en rond het terrein, vulde waterbakken, maakte stallen schoon, verzorgde de paarden die dat nodig hadden. Zo ging dat eigenlijk door tot zijn twaalfde levensjaar. Toen besloten zijn ouders dat Thomas een eigen paard zou krijgen. Thomas was als de dolle en bouwde een sterke band op met het dier. Zijn kwaliteiten als ruiter gingen met sprongen vooruit en vooral dressuur werd Thomas zijn passie. De precisie en streben naar de beste ritten. Buitenritten maken vond hij ronduit verschrikkelijk en laste hij meer in voor de afwisseling van het paard, van voor zichzelf.
Na zijn school besloot Thomas een opleiding tot paardenhouder en managment te volgen, maar niet in Engeland. Hiervoor verhuisde hij vier jaar naar Nieuw Zeeland en trok in bij een zus van zijn vader, Kathy. Ook zijn paard vloog mee en werd daar op Kathy's pension gestald. Voor Thomas zou het de tijd van zijn leven moeten worden, maar dat was het totaal niet. Hij raakte steeds meer in zichzelf gekeerd en was alleen nog maar met zijn studie, sportschool en paard bezig. Met Kathy en haar man kon hij totaal niet opschieten waardoor hij in zijn vrije tijd in de stallen begon rond te hangen. Daar leerde hij ook Susan kennen.
Susan begon voor Thomas in korte tijd veel te betekenen, ookal had hij in de eerste instantie geen direct contact met haar. Ze wisselden wel eens woorden en gunden elkaar blikken, maar dat was bijna alles. Heel langzaam groeide het contact echter wel, mede door hun voorliefde voor het vak. Hij leerde haar door en door kennen en zij ook hem. hun vriendschap groeide uit tot een relatie. Voor Thomas was zij zijn alles, dat al op negentien jarige leeftijd. Na zijn studie zouden ze in het huwelijk treden.
Alles veranderde echter in zijn laatste jaar, vijf weken voor zijn examen. Er brak brand uit in de stallen. Die avond stonden vrij veel paarden op stal, op een paar na. Daarnaast wist Thomas dat Kathy nog in de brandende stallen was. In blinde paniek is hij daar naar binnen gegaan, op zoek naar zijn paard en zijn Kathy. Ze was onvindbaar tussen alle rook en brandende stallen. Tot overmaat van ramp belande er een brandende balk op zijn schouder waarbij zijn shirt in de hens vloog. Voor het uitdoen van zijn shirt was het al te laat; de grootste brandwonden had hij al opgelopen. Van de pijn en de ademnood verloor hij zijn bewustzijn.
Wonder boven wonder werd Thomas op tijd gevonden, maar niet geheel zonder kleerscheuren. Door de klap op zijn schouder veranderde er iets in zijn zenuwen waardoor hij tijdelijk verlamd geraakt was in zijn benen. Daarnaast had hij veel brandwonden op zijn schouder, rug en nek. Zijn gezicht bleef daar wonder boven wonder bij gespaard. Het kon eigenlijk niet erg worden, maar dat werd het toch. Na het nieuws dat zowel Kathy als zijn paard daar levend verbrand waren, stortte zijn wereld zo mogelijk nog meer in.
Het revalideren en gebruiken van zijn benen ging geleidelijk aan weer beter en de operaties aan zijn brandwonden waren alles behalve prettig. In totaal heeft het een heel jaar geduurt tot hij weer kon lopen en zijn brandwonden niet meer behandelt hoefden. Pas toen kon hij alles pas geestelijk gaan verwerken. Met de jaren die volgden leerde Thomas steeds beter omgaan met wat hij meegemaakt had en het verlies van Kathy. In Nieuw Zeeland blijven en zijn laatste jaar overdoen wilde hij niet meer. Hij keerde terug naar Newport.
In zijn vier jaar in Nieuw Zeeland was er veel veranderd op de stalling van zijn vader. Daarnaast vond hij het gewoon ronduit moeilijk om weer in en rond de stal te zijn. Aan paarden begon hij heel langzaam weer maar het voelde niet meer hetzelfde nu hij geen eigen paard meer had. Hij wist dat het lang kon gaan duren tot hij weer een paard tegenkwam waar hij voor zou vallen. Het kwam maar niet en kwam maar niet en uiteindelijk was hij het zat. Hij wilde weg uit Newport, weg van zijn familie en ergens anders opzoek naar zijn geluk. Daardoor belandde hij in Equus Nox.
Likes: paarden, fotografie, schilderen, lezen, zijn rust, alleen zijn
Dislikes: ziekenhuizen, brandbare plekken, zijn brandwonden, vuur, alcohol, kerkhoven.
